Stowarzyszenie "Uniwersytet Trzeciego Wieku w Andrychowie"

  Borelioza (choroba z Lyme)

AKTUALNE DANE MEDYCZNE – opracował lek. med. specj. psychiatra Leon Ferfecki na podstawie szkolenia  w Beskidzkiej Izbie Lekarskiej (w dniu 29.05.2018 r.), prowadzonego przez lek. med. specj. chorób  zakaźnych Piotra Procnera.

Borelioza jest chorobą wywoływaną przez bakterię (krętka) borrelia.

Do zakażenia człowieka dochodzi poprzez kleszcza, po kilku godzinach żerowania tego pajęczaka na skórze człowieka.

Kleszcze przenoszą borelię na człowieka od innych zwierząt. Nie każdy kleszcz zawiera w sobie bakterię borelię.

Kleszcze bytują na trawach oraz krzewach do wysokości 120 cm. Po zauważeniu wkłutego kleszcza trzeba usunąć go natychmiast. Należy zwracać uwagę, żeby nie przeoczyć na skórze malutkich, młodych postaci kleszcza (nimf), wielkości tylko 1,5 milimetra.

Inne owady nie przenoszą borelii. Człowiek nie zaraża się boreliozą od innego, chorego człowieka. Borelioza nie wpływa na ciążę i płód, nie przenosi się z mlekiem matki.

U 40% zakażonych osób w miejscu wkłucia kleszcza pojawia się rumień wędrujący (o średnicy powyżej 5 cm) od 3 do 30 dni od zakażenia. Wówczas, bez żadnych badań, trzeba leczyć antybiotykiem przez maksymalnie jeden miesiąc.

Rumień wędrujący zanika do 4 tygodni, bez względu na to, czy zastosowano leczenie antybiotykiem, czy nie.

Jeżeli leczenie antybiotykiem zastosowano – borelioza została wyleczona na 90%.

Odczyny serologiczne pojawiają się we krwi po 4 – 6 tygodniach od zakażenia. Jako pierwszy wykonuje się test ELISA – gdy jest ujemny, to nie było zakażenia borelią.

Diagnostykę serologiczną najlepiej wykonywać w jednym laboratorium, gdyż laboratoria różnią się odczynnikami.

Badanie samego kleszcza w laboratoriach komercyjnych nie ma sensu. O boreliozie świadczą objawy kliniczne i odczyny serologiczne u człowieka.

Po stwierdzeniu boreliozy badaniem serologicznym, leczenie antybiotykiem trwa także maksymalnie jeden miesiąc. Później nie leczy się dodatnich odczynów serologicznych; mogą one utrzymywać się do końca życia. Ale można porównywać kolejne wyniki, czy odczyny nie wzrastają.

U jednego człowieka mogą następować ponowne zakażenia, ponieważ infekcja borelią nie daje odporności. Nie ma też szczepionki przeciwko boreliozie.

Jeżeli boreliozy nie leczono antybiotykiem we wczesnej fazie choroby, rozwija się ona niestety w organizmie człowieka. Borelia, w zależności od genogatunku, ma powinowactwo do  czterech narządów/tkanek:

– stawów,

– układu nerwowego (neuroborelioza),

– skóry (przewlekłe zapalenie),

– serca (kardioborelioza; bardzo rzadko).

Po zdiagnozowaniu jakiejkolwiek postaci boreliozy leczenie antybiotykiem trwa do 1 miesiąca. Boreliozy nie należy leczyć antybiotykami przewlekle, miesiącami.

Gdy trzeba powtórzyć kurację (jeśli np. narastają miana odczynów serologicznych), to – po kilku miesiącach – antybiotykoterapia znów tylko do 1 miesiąca. Albo gdyby nastąpiło ponowne zakażenie borelią, to także leczenie antybiotykiem do 1 miesiąca.

W przypadku wystąpienia PLDS (post-Lyme disease syndrome), tj. przewlekłych niecharakterystycznych dolegliwości po przebyciu boreliozy, to objawów tych nie leczy się antybiotykami, lecz stosuje się leczenie objawowe (usuwające poszczególne objawy).

Zioła (czystek, szczeć itp.) oraz suplementy diety nie leczą boreliozy.